Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πελοπόννησο, 5/12/2010
Πριν αναγνωριστεί η ύπαρξη μικροοργανισμών, οι Αιγύπτιοι, οι Έλληνες, οι Ρωμαίοι και οι Αζτέκοι χρησιμοποιούσαν ενώσεις του χαλκού για τη θεραπεία των ασθενειών και την καλή υγιεινή. Σύμφωνα με ένα ιατρικό κείμενο 4000 ετών γνωστό σαν Πάπυρος του Edwin Smith, οι αρχαίοι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν χαλκό για τον καθαρισμό των πληγών καθώς και την απολύμανση του πόσιμου νερού. Το 400 π.Χ., ο Ιπποκράτης, που συνήθως αναφέρεται ως ο «πατέρας της ιατρικής», αντιμετώπιζε ανοικτές πληγές και ερεθισμούς του δέρματος με το χαλκό. Οι Ρωμαίοι ανέφεραν πολλές φαρμακευτικές χρήσεις του χαλκού για διάφορες παθήσεις. Οι Αζτέκοι αντιμετώπίζαν τον πονόλαιμο και τους ερεθισμούς του δέρματος με οξείδιο του χαλκού. Οι Πέρσες και οι Ινδοί χρησιμοποιούσαν χαλκό για τις οφθαλμικές μολύνσεις και τα αφροδίσια έλκη. Είναι ενδιαφέρον ότι, κατά τη διάρκεια της επιδημίας χολέρας στη δεκαετία του 1850 στο Παρίσι, οι εργαζόμενοι στις επιχειρήσεις χαλκού βρέθηκαν να επηρεάζονται λιγότερο από την ασθένεια. Τον 19ο αιώνα, μετά την ανακάλυψη των μικροβίων και τη σύνδεση των ασθενειών με την ύπαρξη μικροοργανισμών στη μόλυνση, οι επιστήμονες άρχισαν να καταλαβαίνουν πώς οι αντιμικροβιακές ιδιότητες του χαλκού θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για να παράσχουν πρόσθετα οφέλη για τη Δημόσια Υγεία. Σήμερα, οι αντιμικροβιακές χρήσεις του χαλκού έχουν επεκταθεί και περιλαμβάνουν μυκητοκτόνα, αντιρρυπαντικά χρώματα βαφής, τα αντιμικροβιακά φάρμακα, τα προϊόντα στοματικής υγιεινής, ιατρικές συσκευές, αντισηπτικά και ένα πλήθος άλλων χρήσιμων εφαρμογών.
Άρθρο: Xalkos