Το τελευταίο διάστημα σε μία συνέντευξη τύπου και με την κατάλληλη προπαγανδιστική πορεία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, καλλιεργήθηκε η ιδέα ότι ο δήμος Πατρέων αποτελεί πρότυπο οικονομικής διαχείρισης και μάλιστα είχε δηλώσει ο κ. Δημαράς : «Σε αυτό το δραματικό περιβάλλον, και την ώρα που κάποιοι το μόνο που κάνουν είναι να βγάζουν κορώνες για την παραγωγή εντυπώσεων, εμείς εργαστήκαμε, όπως είχαμε δεσμευτεί, στην κατεύθυνση του νοικοκυρέματος του Δήμου».
Ποια όμως είναι η αλήθεια;
Το υπουργείο Εσωτερικών με πρόσφατη εγκύκλιο του και στα πλαίσια του μνημονίου ενημέρωνε για μια ακόμη φορά τους ΟΤΑ ότι « με την υπ΄αρ. 54/27-12-2012 ενημερώσαμε τους ΟΤΑ για τη διαδικασία επιχορήγησής τους από τον κρατικό προϋπολογισμό με σκοπό την εξόφληση των ληξιπρόθεσμων υποχρεώσεών τους προς τρίτους εκτός Γενικής Κυβέρνησης». Αυτό σημαίνει ότι το τελευταίο διάστημα, όλες οι πληρωμές προς προμηθευτές ή άλλους που έγιναν από το δήμο έγιναν με χρήματα που δόθηκαν από τη Κυβέρνηση γι αυτό και μόνο το σκοπό και στα πλαίσια επιλογών της Κυβέρνησης. Άρα οι κορώνες και η δημιουργία εντυπώσεων χαρακτηρίζει την ίδια τη Δημοτική αρχή που εναγωνίως το τελευταίο διάστημα προσπαθεί να πλασάρει δημοτικό έργο.
Στη ίδια συνέντευξη ο αρμόδιος αντιδήμαρχος δήλωνε «Για το νοικοκύρεμα και την επανάκτηση της αξιοπιστίας του Δήμου πήραμε αποφάσεις που δεν ήταν εύκολες, ούτε και όλες αρεστές. Ήταν όμως αποφάσεις που σήμερα αποδίδουν αποτελέσματα»
Μας θυμίζει κάτι από Στουρνάρα; Τα νούμερα θριαμβεύουν, οι άνθρωποι πτωχεύουν; Ή μήπως όλοι εμείς ζούμε σε άλλη πόλη; Μήπως δεν ζούμε στην πόλη που έκοψε το μεγαλύτερο μέρος των κοινωνικών παροχών στις ευαίσθητες ομάδες και η κοινωνική της πολιτική στηρίζεται σε βραχύβια προγράμματα; Μήπως δε ζούμε στην πόλη που καθυστερεί να βάλει τα ειδικά κριτήρια για τη μείωση των τελών ύδρευσης, καθυστερώντας τη στήριξη των οικογενειών που δύσκολα τα φέρνουν βόλτα; Μήπως δεν ζούμε στην πόλη που λόγω κόστους, κατάργησε τη Δημοτική μπάντα; Μήπως δε ζούμε στην πόλη που δεν συντηρούνται κτίρια, δίκτυα, πλατείες και δρόμοι τα τελευταία τρία χρόνια; που ζητάει από τους δημότες να αγοράσουν τις λάμπες για να τις τοποθετήσει ο Δήμος; Μήπως δεν ζούμε στην πόλη με μηδενική παρέμβαση στο κυκλοφοριακό; Με ανύπαρκτους δημοτικούς χώρους για τη νεολαία μας (αλήθεια τι έγινε με το Παράρτημα;). Μήπως ζούμε σε μια πόλη χωρίς ποδηλατόδρομους, χωρίς πεζόδρομους, χωρίς μέριμνα για τους ΑΜΕΑ ; Μήπως ζούμε στην πόλη με τη μεγάλη διεύρυνση των κοινωνικών ανισοτήτων σε όλα τα επίπεδα; Μήπως λοιπόν τελικά, ζούμε σε μια πόλη που τα νούμερα ευημερούν αλλά οι άνθρωποι βουλιάζουν σε μία σκληρή πραγματικότητα, με μία δημοτική αρχή που αρνήθηκε πεισματικά να προχωρήσει σε ένα ενιαίο μέτωπο διεκδίκησης επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων (απορρίμματα, θαλάσσιο μέτωπο, κυκλοφοριακό, εργασιακές θέσεις) και που επέλεξε το τελευταίο προεκλογικό διάστημα να τα παρουσιάσει όλα ρόδινα;
Δυστυχώς , όταν η πολιτική προσέγγιση απομακρύνεται από τις πολιτικές που έχουν ως κέντρο τους τον άνθρωπο, τότε η κοινωνία βυθίζεται όλο και πιο βαθιά στην κρίση, το μαρασμό, την εξαθλίωση και οι εφαρμοζόμενες επικοινωνιακές πολιτικές αποδυναμώνουν ακόμα περισσότερο την ουσία του πολιτικού λόγου και έργου….
Οι ανεξάρτητοι δημοτικοί σύμβουλοι
Απ. Βανταράκης
Ήρα Κουρή