Μετά από ένα σχεδόν ολόκληρο χρόνο διακυβέρνησης από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και των συνεχών συζητήσεων για το μνημόνιο, αν θα πτωχεύσουμε ή δεν θα πτωχεύουμε, αν θα μειωθούν μισθοί και συντάξεις, θα βγει το ΕΣΠΑ, δεν θα βγει, ξαφνικά βγαίνει ο Πρωθυπουργός και μας λέει ούτε λίγο ούτε πολύ ότι είμαστε υποχρεωμένοι να ψηφίσουμε τις επιλογές του αλλιώς θα μας οδηγήσει σε εκλογές. Τι εννοεί; Εμφανίστηκε σαν πρωθυπουργός ή σαν πρόεδρος του Πασοκ; Ποιος του δίνει το δικαίωμα να μας βάζει τέτοια διλήμματα; Πόσο δημοκρατική και σοσιαλιστική είναι μια τέτοια συμπεριφορά; Σε ποια πολιτισμένη χώρα, θα έβγαινε ο πρωθυπουργός, που πριν λιγο καιρό εξυμνούσε τη μεταρρύθμισή του και τον Καλλικράτη, και αντί να μας προτείνει να επιλέξουμε τους καλύτερους, να προσπαθεί να μας εκβιάσει να ψηφίσουμε τους δικούς του; Λες και είναι δεδομένο ότι είναι οι καλύτεροι. Ή μήπως για να έχει τις λιγότερες αντιδράσεις (μετά τις εκλογές) για τα μέτρα που θέλει να περάσει;
Εγώ αυτό που ξέρω είναι πως η Ελλάδα δεν αντέχει αυτή την στιγμή να πάει σε εκλογές για κανενός το πείσμα και τους πολιτικούς εγωισμούς. Η διακαναλική εκτός από μεγάλη, πολιτικά, αποτυχία, κατάφερε να συσπειρώσει τον κόσμο, όχι γύρω από τα δύο μεγάλα κόμματα αλλά γύρω από τον Γιάννη Δημαρά (και της Πάτρας και της Αθήνας). Πρέπει, κατά την γνώμη μου, να εκφράσουμε δυναμικά και αποφασιστικά τον θυμό και την δυσαρέσκειά μας για τον…ΓΑΠ και τις επιλογές του, οι οποίες αλλάζουν ανάλογα με την περίσταση. Πρέπει να του πάμε κόντρα – υπό την προϋπόθεση όμως ότι η αποδοκιμασία τους δεν θα ερμηνευτεί, για κανέναν λόγο, ως «νίκη της Νέας Δημοκρατίας». Έχουν αποδειχτεί και τα δύο μεγάλα κόμματα, όλο το πολιτικό προσωπικό, με ελάχιστες εξαιρέσεις, δυστυχώς απογοητευτικά και ανίκανα να πάνε την Ελλάδα και την Πάτρα μπροστά.
Ας λέει ότι θέλει ο Πρωθυπουργός σε όσες συνεντεύξεις και ας δώσει. Οι πολίτες θα του στείλουν το μήνυμα ότι φτηνοί εκβιασμοί όχι μόνο δεν περνάνε, αλλά τους θυμώνουν ακόμα παραπάνω. Θέλει να πάει σε εκλογές; Ας πάει. Ο Δημαράς (Αθήνας και Πάτρας) θα μας κάνει να χαμογελάσουμε αισιόδοξα σε κεντρικό αλλά και τοπικό επίπεδο.
Αν πάμε σε τοπικό επίπεδο, ας πρόσεχε. Ας έβαζε υποψήφιο που τον θέλει ο λαός. Ας έστελνε στα σπίτια τους όλους αυτούς τους πρώην Αντιδήμαρχους (νυν υποψήφιους) που έφτασαν την Πάτρα μας σε αυτό το χάλι (οι οποίοι παρεπιπτόντως είναι άφαντοι, γιατί άραγε;). Όλοι αυτοί ώθησαν, με τα κατορθώματά τους, εμάς τους δημότες να σηκωθούμε από τον καναπέ, να αντιδράσουμε στη μιζέρια που μας είχαν υποβάλλει όλα αυτά τα χρόνια με την ανυπαρξία και την ανικανότητά τους. Ας πρόσεχαν με τις επιλογές τους. Ακούς εκεί; Η ψηφίζεις αυτό που θέλω εγώ, ή βουλιάζω την Ελλάδα; Έχουμε χάσει, μου φαίνεται, εντελώς τα όρια και βέβαια κάθε σεβασμό προς τον τόπο μας.
